سوگند به قلم و آن چه كه مينويسند. سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است. مثل شبهای روزهای پرالتهاب بارها از خواب پریدم. میان فرعیهای داغدار انقلاب هی دویدم. اینجا سرزمین پ ر بلاست. انگار حسین را بارها کشته بودند. سرش را مکرر بر دیوارها آویخته بودند. دور از ما همرهان را بر زنجیر کشیده بودند. میان رد نگاههای خصمانهشان اسیر بودند.

What I think and What I like others to know. ادمي كه وطنش را ترك ميكند ميرنجد. ياد ميگيرد كه بايد خو كند به محيط جديد. ترك وطن اما فقط فيزيكي نيست. گاهي از خودت هجرت ميكني. گاهي ترك وطن مجازي ميكني. ياهو٣٦٠ را كه بستند مجبور شديم به ترك وطن مجازي. از ان همه دوست و اشنا و همدم و هم صحبت كنديم. جاي ديگري جستجو كرديم براي اقامت. و امروز دوباره مجبورم اين وطن مجازي را از شر نامحرمان ترك كنم. و هجرت توصيه اي است ديني.

نیاز هر اشپز خانه-حتما کلیک کنید. اولین مجله ی سینمایی ایران سی نت. یه نفر که خیلی خوب می نویسه.

ترسم امشب که توبه را شکنم. چشمم به عکس تو افتاد. خاطراتت گذاشت سر به سرم. میزد از لای پنجره مهتاب. بازم امشب خیال توبه شکست. بوی لب هات می دهد. گذشت عمر و ندانم کجا دلم بر جاست. چشمان در انتظار رقصان دخترکی را. به چشممان آسیابی می آمد. و بی باک و دلیر. به ویرانی اش سینه چاک میشدیم. که دست هایمان تهی است. و چشمهای اسیرمان بی نور ماندنی.