Zanim coś powiesz upewnij się,. Że język jest podłączony do mózgu. Veitsbronn, 17 stycznia 2019. Nienawidzę siebie za to, że dałam się tak łatwo zmanipulować; że patrzyłam na życie tak naiwnie, jak mała dziewczynka, przekonana, że każda historia ma szczęśliwe zakończenie. Nie mam pojęcia, co robić. Coś, co skrzętnie pielęgnowałam przez tyle lat, cała ta koronkowa robota, zawala się na moich oczach, przeze mnie. Tylko i wyłącznie z mojej winy. Jeden telefon i jestem w drodze do tych pie.

We keep this love in a photograph. Sobota, 13 sierpnia 2016. Wyszłam z budynku i skierowałam się w stronę dworca by znaleźć najbliższe połączenie z Oslo do Trondheim. Chciałam już tylko przekroczyć próg domu i żyć ze świadomością, że mam spokój od skoczków przez blisko tydzień. Zamierzasz tłuc się jakimś autobusem całą drogę? Tak Masz z tym jakiś problem? Zdjęłam torbę podróżną z ramienia i spojrzałam w oczy Andreasa. Może spróbujemy się nie zabić w drodze do Trondheim i pojedziesz ze mną? Spojrzałam w j.

Przeprowadziliśmy się kilka lat temu z Narvik, bo tata dostał lepszą pracę. Ktoś by pomyślał, że przecież nie jestem biedna, mam rodzinę, zdrowie, własny pokój i co jeść. Jak mam prawo narzekać? Ale nikt nie był na moim miejscu. Nie wie, że jeśli ktoś z duszą podróżnika, spontaniczny, kochający sarkazm i wolność, nagle zostanie zamknięty w domu, to pomału zaczyna brakować tlenu. Muszę zrobić zakupy, ponieważ lodówka jest całkowicie pusta.

Czwartek, 5 maja 2016. Wykrzyknęłam, gdy poczułam silne skurcze. -Nikolay, do cholery! Co się stało kochanie? Pojawiłeś się obok mnie. Złapałam się za swój ciążowy brzuch. Zobaczyłam na twojej twarzy cień strachu, ale chwilę później trzymałeś już w rękach moją naszykowaną torbę. Pomogłeś mi dojść do auta i kilka długich oraz bolesnych minut później byliśmy w szpitalu. Zobaczyłam w twoich oczach łzy.