Monday, August 24, 2009. Saturday, June 20, 2009. منگول را تکه تکه می کند. این قصه برای نخوابیدن است. Wednesday, June 3, 2009. من دلم چیزی شبیه این داستان. دستای نامریی که آروم اما محکم نگهم دارن تا درد وتلخی این روزا رو تاب بیارم. پن- هجده روز دیگه مونده. Saturday, May 30, 2009. از کار جدید و ماجراهایش ماه ها میگذرد. از نمایشگاهی که برای اولین بار تنها بر.

بمیر یا بمیرانام دربارهی پل هی آخر علی م صف ا. علی م صف ا را حتمن ببینید بینظیرست. عل ی م صف ا. پ لتامس اندرسن و ف ر دی کوئل. بینظیرش که مرا به یاد ح سین سبزیان کلوز-آپ.

رو سر بنه به بالین. نمیدانست ناخوانده نقش مقصود از. کارگاه هستی سقطش کند یا صبرش دهد. درد نجی فرااه م باش بخوان آواز تلخت راااا. Still having u or not, is the problem. اينم دوتا از عكساي نمايشگاه گروهي ما .

تراوش های یک مغز بیمار! Here we are again,. And wondering where on heaven and earth this happiness, this deep deep calm and joy, this total satisfaction has come from. انتظار کلافه ام کرده و فقط باید زمان رو بگذرونم تا آزاد بشم و دوباره ببینمش. دوباره کنارش راه برم و از آرامش و هیجان پر بشم. دلم برای نوشتن تنگ شده اما چیزی برای گفتن ندارم. چقدر دلم یه کتاب خوب میخواد. اشکال از نبودن کتاب نیست. همیشه همه بد هستن! .

رج به رج حس هایم را میبافم با کلاف حقیقت. دوشنبه 22 خردادماه سال 1391. خواستم از این روزهای اخم و نعره کشیدن های آقایون جلوی تلوزیون ها چیزی بگویم دیدم حرفی درخورتر از چیزی که قبلن گفتم نیست. پس رجوع کنید به رج دهم! شنبه 9 اردیبهشتماه سال 1391. درد اجباری بی حاصل دردی که سهم ما نیست. دردی که اجبار میکند با همه ی بغضم برهنه رو به رویت بنشینم و بگویم شروع کن تو نگاهت دو دو بزند. بیفتد! سه ماه ننوشتن خجالت آور است. شما ببخشید! چهارشنبه 12 بهمنماه سال 1390.

ش مال از ش مال غربی. ش مال از ش مال غربی. کیانوش عی اری همیشه در جواب آنها که فیلمهایش را رئالیستی مینامند و نقش واقعیت را در فیلمهایش پررنگ میکنند مقاومت میکند . ش مال از ش مال غربی. پسر ایران از مادرش بااطلاع است. همهی اندیشههایش از همینجا آغاز میشد و به همین پایان مییافت. ش مال از ش مال غربی.

دانشمند طعنه بود به اینکه چیزی نشدم جز یک کارمند روز. دلداری ام اینه که شبها نویسنده ام. اندر وبالگ روزمره ای که میخوانم. اندر وبالگ روزمره ای که میخوانم. بیرون ریختن وقایع روزانه گذشته. مادر شدن چه آسان! ژوئیه 14, 2017. من تصور ساده لوحانه ای از مرخصی زایمان داشتم. زکی! شده ام همون ملتی که خودم مسخره شان میکردم. وصف پسر توی آینه در نیم ساعت.

حالا سه ماه گذشته و هنوز زندگیهای شان توی ذهنم ادامه پیدا دارد.

Sunday, August 20, 2017. خودم به زندگیم هیچ ربطی ندارم این روزها. Sunday, August 20, 2017. Wednesday, May 17, 2017. به کجاها برد این امید ما را. Wednesday, May 17, 2017. Tuesday, May 16, 2017. Tuesday, May 16, 2017. Sunday, April 02, 2017. Sunday, April 02, 2017.