Μετα απο αρκετα μεγαλο διαστημα αποχης μου απο τα μπλοκ, εννοιωσα την επιθυμια να μπω και παλι για λιγο , για να σας ευχηθω καλο καλοκαιρι. Παντα σαυτη την σελιδα εξεφραζα τα συναισθηματα μου, τις ανησυχιες μου, τις λυπες μου και τις χαρες μου. Ολο αυτο το διαστημα της εξαφανισης μου απο τα μπλοκ, προσπαθουσα να ξεφυγω απο ολα αυτα που με βαραινουν, παιζοντας διαφορα παιχνιδια στο φεις, πιστευοντας πως ετσι , θα ελαφρυνει το βαρος των πολλων μου προβληματων και υποχρεωσεων.

Σάββατο, 23 Μαΐου 2015. Με ενόχλησε τρομερά η απουσία σου από αυτόν το κόσμο. Είχα χρόνια να σε συναντήσω κι άλλα τόσα να μιλήσουμε. Να σου αφήσω ένα άσπρο τριαντάφυλλο και να σου πω ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ. Κι ας με πρόλαβες σήμερα κάνοντας εσύ μια επίσκεψη στον γλυκό μου ύπνο, στο τόσο ζωντανό και περίεργο όνειρο μου. θα έρθω! Έβαλα τα τραγούδια μ.

Ετσι ονομασα τον νεο μου πινακα. Τετάρτη, 30 Μαρτίου 2011. Μια θυμηση, μια νοσταλγια παλαιοτερων εποχων τοτε που ακομη ειχαμε την δυνατοτητα να γευτουμε την αξια των πραγματων και των καταστασεων. Φθινοπωρινο τοπιο καπου μεσα στα δαση της Φλωρινας. Τετάρτη, 22 Δεκεμβρίου 2010. Με εμφανη την απολαυση που προσφερει ο καπνος. Τρίτη, 28 Σεπτεμβρίου 2010. Το κουτουκι στο Αγιο Πνευμα Σερρων. Μια αμπελος αναρριχαται με θρασος.

Η τρέλλα δεν πάει μόνο στα βουνά. Τρίτη, 16 Νοεμβρίου 2010. Από πότε οι Έλληνες γίναμε ρατσιστές? Μια ζωή μετανάστες, μια ζωή κατατρεγμένοι, μια ζωή πολεμιστές. Και τώρα? Τι άλλαξε στα αλήθεια? Η ζυγαριά δεν ξέρω προς τα που πρέπει να κλείνει.