Er klonk gegibber achter me. Toen ik me omdraaide, stond er een buggy achter me, in het midden van de living. Met twee giechelende kereltjes achter. Even vergeten de deur naar de gang toe te doen. En dat viel nog mee. In en uit de schuif. In en uit de schuif. Ze luisteren ook heel geïnte.

Deze blog gaat over een onvervulde kinderwens. Het dient als steun en toeverlaat voor al de koppels die een vurige kinderwens hebben maar die op zich laat wachten om welke reden dan ook! Dinsdag 16 april 2013. Ik verschiet er nog steeds van want hier wil ze nog altijd niet gaan. Dat zal ik straks te weten komen.

Mijn twee mooiste schatten, mijn alles, mijn leven! Na zoveeeeel weken en maanden is het dan eindelijk gelukt om hier nog eens te komen schrijven. Het zal dan ook ineens mijn laatste berichtje zijn waarmee ik mijn blog afsluit. Hoe zal ik beginnen, want in al die maanden is er toch veel gebeurd. Er werd een doek voor me getrokken en ondertussen maakte de gyn zich hel.