Pastor wypowiedział słowa, które mówił na każdym pogrzebie po czym oddał głos bliskim. Na początku do mównicy podeszła niska kobieta, której zapuchnięte oczy były dowodem cierpienia. Przemówiła głosem słabym i łamiącym się, ale wydawało się, że jest tak twarda jak nigdy wcześniej. Po niej podszedł dyrektor szkoły, kapitan drużyny piłkarskiej, który wspomniał kilka miłych sytuacji i nadeszła kolej dziewczyny, która znała go przez całe życie i wiedziała o nim wszystko.

Nie obwiniajcie za to nas. Chętnie powiedziałabym wam, że jeszcze tu wrócimy i skończymy w dobrym stylu, ale to kłamstwo, bo to jest już koniec.