کم کم تفاوت ظریف میان نگهداشتن یک دست. و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت. اینکه عشق تکیه کردن نیست. و یاد میگیری که بوسه ها قرارداد نیستند. و شکستهایت را خواهی پذیرفت. سرت را بالا خواهی گرفت با چشمهای باز. با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه. و یاد میگیری که همه ی راههایت را هم امروز بسازی. که خاک فردا برای خیال ها مطمئن نیست. و آینده امکانی برای سقوط به میانه ی نزاع در خود دارد. بعد باغ خود را میکاری و روحت را زینت میدهی.

Monday, August 4, 2014. Ini makeup keluarga juga sempet bikin kepala pusing. H-1 tiba-tiba tanteku minta yang keluarga mama paginya makeup dirumah aja karena katanya takut ribet kalau digedung. Keluarga mama keluarga rempong nan banyak soalnya. Jadi lah berusaha nego sama Mas Wawa yang koordinator nya buat acaraku. Walau teamnya ada 4 orang tetep maunya disatu tempat aja. Sunday, August 3, 2014.

چشمان ما دریچه ای اند برای لمس زیبایی ها. جنگ هم مثل خیلی چیزهای دیگر آمد و رد شد. باز مانده ام از آمدن. باز مانده ام از بودن. سنج و دمام میزنیم تا یادمان باشد صدایی غرا تر از صدای داد و بیداد و فحاشی های روزمره امان نیز هست. نوشته شده توسط احسان عمرانی در سه شنبه بیست و چهارم اسفند ۱۳۸۹. عکاسان انجمن سینمای جوان اهرم.