Ce qui me fait écrire,. Mais ça finis toujours en larmes.

Czwartek, 29 grudnia 2016. Bardzo różniące się od siebie. Nie tylko wyglądem, ale również charakterem. Jedna z nich, była wieczną optymistką, a druga pesymistką. Jedno zdarzenie zmieniło je na zawsze. Ismena to ta zawsze uśmiechnięta. Średniego wzrostu dziewczyna o pięknych, długich, brązowych włosach, a jej czarne oczy świeciły z radości. Prawie nigdy nie miała chwili smutku. Do tablicy, już! No weź się uśmiechnij! Nastolatka na jej minę zacz.

Jeśli ktoś tu jeszcze zagląda. Chcemy poinformować naszych czytelników o zakończeniu działalności naszej na tym blogu. Postanowiłyśmy rozdzielić nasze pisarskie życie. Ja postanowiłam poświęcić się książce, którą chce napisać i nowemu blogu pt. Jak on mi mógł to zrobić? .

Niedziela, 15 grudnia 2013. Mam do Was wielką prośbę. Chodzi mi o nowe opowiadanie, jak na razie tylko Dramione, choć ostatni opis jest nie do tego. Liczę się z Waszym zdaniem i proszę o Waszą opinię. Będzie mi miło jeśli zagłosujecie. Póki co w Dramione czuję się trochę pewniej, co nie oznacza, że rezygnuję z pisania Harrmione. Będzie, ale w swoim czasie. Przeczytajcie proszę opisy i zagłosujcie.