Jest środa, punkt 17 i tak, jak zapowiadałam, jest i kolejny rozdział. Ponad 100 wyświetleń i kilka komentarzy. Przeszło to moje najskrytsze oczekiwania, jesteście najlepsi! Jak widać po tytule, jest I część rozdziału. Zdecydowałam się go podzielić, bo jako jeden wyszedłby. Była w jakimś ciemnym, okrągłym.

Dedykuję mojej szalonej Mamie, która zawsze i wszędzie mimo wszystko we mnie wierzy i motywuje do działania. No proszę, proszę, kogo moje oczy widzą? Dawno się nie widzieliśmy.

Pytaliście, kiedy nasza parka się spotka, to własnie ten honorowy rozdział. Pogoda się u mnie popsuła i natchnęła do napisania kilku słów specjalnie dla Was, więc zapraszam do czytania. Są łzy, co jak ogień palą,. Są serca, które się nigdy nie żalą,. Są krzywdy, na które nie ma sędziego,. Lecz gdy ktoś płacze,. Na szczęście Divon zrobił już z nim porządek. Mała jak się trzymasz? Antony spojrzał na Lisę. Ta tylko skinęła głową i rozbi.

Witam Przepraszam, że rozdział nie pojawił się, ale nie miałam czasu nawet usiąść. Koniec roku się zbliża, oceny powoli wystawiane, poprawy, do tego jeszcze dom, zadania domowe. Do komputera siadam tylko raz w tygodniu, chociaż to i tak jest wyczyn. Zastanawiam się nad zawieszeniem bloga i wznowienia go w wakacje. Proszę Was zatem o komentarze na ten temat co powinnam zrobić. Pozdrawiam i życzę miłej nocy.

Jeśli zastanawiasz się czy kogoś kochasz to już przestałeś go kochać . Sobota, 30 maja 2015. Oni przegrali , Draco wygrał . Widziała to w jego oczach , nie musiał nic mówić . Jego oczy błyszczały radością i miłością . Ale to nie był koniec. A Hermiona Granger słowa dotrzymuje , czyż nie? Myślałam że mnie kochasz! No to się pomyliłaś! Ja niby miałbym kochać ciebie? Co z naszym dzieckiem? Tak naprawd.