خوشبختی هایمان را ارج نهیم . جمعه 18 فروردینماه سال 1391.

ب أ بصار ه م ل م ا س م ع وا الذ کر و. ی قولون إ ن ه ل م جنون. و م ا ه و إ لا ذ کر ل لع ل مین. اینجا که میای چشماتو ببند. و بذار قلبت حرف بزنه. از اونایی که با چشم داشت. نوشته های من مخاطب نداره. به سادگی یک لبخند رهایم کرد. بعضے حرفا رو نمیشہ گ فت. نہ میشہ خورد ! می مونہ سر دل! میشہ همون وقتے ڪہ. خودتم نمیدونے چہ م رگ تہ.

ツ زندگی دفتری از قافیه هاستツ. حداقلش اینه که یکی رو دوست داری که. از همتون ممنونم که به وبم سرمیزنیدوبا نظراتون خوشحالم میکنید. راستی تو نظرسنجیم شرکت کنید. هر روز این عشق یکطرفه را طی میکنم. یکبار هم تو گامی بدین سو بردار. نترس جریمه اش با من.

دست نوشته های یک روح منجمد. دوباره باید از اینجا هم بار بزنم چون واسه دوستام زیاد پیش اومده که وبلاگشونو حذف کردند و اصلا دوست ندارم این اتفاق واسه من بیوفته. باور کنیم مرگ شاپرک را. اخرین قطرات شادی را از روی برگ ها می بلعد. و دست های متورم منجی,به اغوش پذیرنده ی خاک پناه برده اند. باور کینم مرگ شاپرک را. و سوزناکی این سرمای ابدی را. در میان این مرداب ها. بخار سموم الکل,مسلخ بیداری اند.