გაუმარჯოს ახალი წლის პირველ დილას. Tuesday, April 13, 2010. ვიცით - მიპასუხა ერთერთმა ცისფერმა არსებამ, ოღონდ სხვა ჩემთვის უცნობ ენაზე, რომელიც რატომღაც მესმოდა. - შენ არ ინერვიულო, შენ გვიპოვე. რატომ არ გავაფრთხილეთ ადამანები? ჩვენ ხომ ბევრის გადარჩენა შეგვეძლო? გავაფრთხილეთ, მაგრამ არავინ მოგვისმინა. ერთი მითხარით სულ გავრეკე ხო? მაქ პერიოდული აღმაფრ.

რას წერენ რუსულ მედიაში? რა თემატიკის სტატიები გაინტერესებთ? ეს ბლოგი ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის ორმა სტუდენტმა შევქმენით. ჩვენი საქმიანობის პრაქტიკული მიზანი ის გახლავთ, რომ ფართო აუდიტორიისათვის ქართულ ენაზე ხელმისაწდომი გავხადოთ ის პუბლიკაციები, რომლებიც რუსულ მედიაში იბეჭდება და ქართული საზოგადოების ინტერესებს შეესაბამება. იმედი გვაქვს, ექო-რუს ერთგული მკითხველი გახდებით და ამა თუ იმ პუბლიკაციასთან დაკავშირებით თქვენს მოსაზრებასაც გაგვიზიარებთ კომენტარის სახით. თუკი რაიმე შენიშვნა, წინადადე.

Сидел я тут, сидел.

ისეთი დიდი და ლურჯი, რომ თვალები მიჭრელდებოდა,ჰაერში პატარა თეთრი წერტილები დაქროდნენ სწრაფ-სწრაფად და ქაოტურად. რაღაც საშინლად ლამაზი სანახაობა იყო.

Laugh, I Nearly Died. ჰო, და მგონი იტალიაში აღარ წავალ. და მომავალ წელსაც არის ის სამერ სქული და მივალ. Drunk, Beaten and Famous. მაგაზე გამახსენდა, იმ დღეს ოცნებებზე ვლაპარაკობდით. კარგი რაღაცები ითქვა, მომეწონა. მერე დავფიქრდი, მე რა ოცნება მაქვს? House Of The Rising Sun.

მე ბევრი ვიფიქრე და ბოლოს მივხვდი, რომ უსამართლობაა, ამ ქვეყნად არსებობდეს თუნდაც ერთი საფოსტო ყუთი და ის მისთვის. ვერაფრით ვაიგივებ; ჩვეულებრივ ადამიანებთან. ისინი მუდამ რაღაცაზე ბუზღუნებენ, ჩივიან, წუწუნებენ, ერთფეროვნად ცხოვრობენ და ასევე ერთფეროვნად ემდურიან საკუთარ ერთფეროვნებას. იშვიათად იღიმიან, თუნდაც ფოტოებზე. კი იმდენად განსხვავდება მათგან, ნანახი რომ არ მყავდეს ვიფიქრებდი რომ ისიც იმ უტოპიურ სახელმწიფოს ნაწილია თომას მორი; რომ აღწერდა თავის დროზე.

Wednesday, October 6, 2010.

Thursday, October 27, 2011. გაზაფხული - Dmitri Shostakovich - Waltz No. მერე ისევ ყვავილები, ისევ პეპელა, ისევ ფარფატი და ტკბობა. ტკბობა სურნელით, ფერებით, თბილი მზით და მაცოცხლებელი წვიმით. ისევ ფუტკარი და ალუბლის ნექტარი. ისევ ჩიტი და პატარა გუბურა. Thursday, March 3, 2011.

ძალიან კარგად ვარ და თან მკიდია. მოკლედ ამ პოსტით იმის თქმა მინდოდა რომ ძალიან კარგად ვარ და მაგრად მკიდია. იმედია ასეთი შემორბენები ბევრი მექნება და დროც შესაბამისად. ხოდა ადრე კარგი იყო, ცხოვრება გაცილებით მარტივი და ერთფეროვანი იყო თან ისეთი ერთფეროვანი რომ მის ერთფეროვნებასაც საერთოდ ვერ იგრძნობდით, ახლა ყველაფერი გართულდა. დეპრესიას მისცემენ თავს და საკუთარ სიალალეს შეჰღაღადებენ უფალს რატომ არ ფასდება მათი გულწრფელობა? მაგრამ ამაოდ.

რამოდენიმე დღეა თავს ვიკავებ წერისგან, თუმცა ჩემი გონება ვერ გათავისუფლდა იმისგან რაც ვნახე და გადავიტანე მუცოში. უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ 16 თვიანი პაუზის შემდეგ, კვლავ ჩემს ბლოგზე ვარ.