Co do tego bloga, to wygląda to tak, że na to opowiadanie w ogóle nie miałam pomysłu i każdy rozdział pisany jest spontanicznie, przez co wychodzą takie sytuacje, że sama nie wiem co robię. Mogę to kontynuować, jasna sprawa, może komuś to się podoba i chce wiedzieć co dalej. Jak wy to widzicie? Udostępnij w usłudze Twitter.

Butelki szampana zostały opróżnione, a cała piątka siedziała obok siebie, w milczeniu. W powietrzu czuć było przyjemną i lekką atmosferę. Każdy czuł się w końcu wolny. Każdy czuł, że jest tak, jak być powinno. Nie zwrócili uwagi, kiedy ich myśli powróciły do dnia sprzed niecałych sześciu miesięcy. Do dnia, kiedy zrobili swoje nagranie do kapsuły czasu. Samantha trzymała w dłoni kwiatka, którego znalazła na trawie i w milczeniu wpatrywała się w jasnożółte płatki.

Opowiadanie z udziałem One Direction. Czy po skończeniu tego bloga, mam zacząć nowego? Pozytywnie zakręcona nastolatka, grająca trochę na gitarze i nerwach. Uwielbiam się śmiać, jestem realistką, choć czasem zdarza mi się bujać w obłokach. Szczęście, mądrość, przyjaźń, niezdecydowanie, łatwość manipulacji. Egoizm, złość, zazdrość.

Wielkie wejście warte co najmniej kilkudziesięciu spojrzeń przeciętnych uczniów okupujących szkolne szafki czy ławki na boisku. Niektóre szczęściary zdążyły jeszcze w ostatniej chwili wyjrzeć zza drzwi damskiej toalety, gdzie prawdopodobnie poprawiały makijaż lub plotkowały z przyjaciółkami. Bo niby dlaczego ona może mieć zgrabną sylwetkę, ładną twarz, lśniące włosy i drogie ubrania? Zważając na to kim jest, nie zasługuje. A ona nadal myśli, że była .