Rozdział 2 - Coraz głębiej w bagno. Nim dałam im odpowiedź, zastanowiłam się dosyć długą chwilę. Oni czekali w milczeniu, nie popędzając mnie. Choć wcześniej sądziłam, że skoro nadszedł mój koniec, powinnam przyjąć swój los spokojnie, bez zbędnych protestów, teraz wcale nie wydawało mi się to takie proste. Będąc osobą o zdrowych zmysłach nie potrafiłam zupełnie odrzucić tęsknoty za życiem. Uświadomiłam sobie wyraźnie, że muszę żyć. Może i myśli, .

8222;To, czego tak bardzo się boicie, tkwi w was samych. Nie wiem, co się ze mną działo. Co tak właściwie się wydarzyło? Wciąż zadawałam sobie to pytanie. Nie, to nie prawda. Zadałam je sobie jedynie raz. Lecz czy minęła chwila, czy cała wieczność? Słowo to zazwyczaj miało dla mnie jakiś patetyczny i nieprawdziwy wydźwięk. Ale tym razem brzmiało jak najbardziej sensownie. Bo ile tak naprawdę czasu upłynęło? Nie, to niemożliwe pod żadnym względem. Trwałam w tym stanie nie zdając sobie spra.

Kakashi i Anko - rodzice Naruto. Dokąd w życiu zajdziesz,. Kabuto zrobił kilka głębokich wdechów, a następnie odchrząknął głośno. 8212; Coś ty do cholery zrobił? Miałeś ją pojmać, nie zabić! Do diaska, Toshiro! Wiesz, co to znaczy złapać? I co my teraz niby zrobimy, co? Masz może jakiś kolejny błyskotliwy pomysł? Brunet tylko demonstracyjnie wsadził ręce do kieszeni spodni i bez słowa ruszył w stronę szarowłosego.

Odkąd byłam dzieckiem, kiedy dotknął mnie jakiś problem, kiedy bałam się lub było mi smutno, chowałam się do szafy. Zamykałam drzwiczki i siedziałam tam z podkulonymi nóżkami, dopóki mi nie przeszło. Zazwyczaj trwało to dosyć długo, także miałam czas na przemyślenie wielu spraw. Może nawet zbyt wielu, bo zdarzało się, że zbytnio dawałam się ponieść wyobraźni. Do dziś się z tego śmieję. Przystosowanie o jakie mi chodzi.

Ino W Akatsuki - Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym. Gdy zniknął im z oczu, powoli otrząsnęły się z osłupienia w jakie podpały. Dotarł do nich sens jego słów. Ino - zaczęła niepewnie Sakura - on. on to mówił na poważnie? Próbowała upewnić się, gdyż nadal nie mogła w to wszystko uwierzyć. Opadła na kolana i przysiadła na ziemi. To było dla niej stanowczo za dużo jak na jedne dzień. to wszystko jego wina! To przez niego teraz cierpi! Czyżby wszyscy z nich byli aż tak słabi? .

Na trawie w ogrodzie Uchiha. Itachi siedzi obok i uśmiecha się lekko, rozbawiony. Próbuje pokonać bruneta, lecz z marnym skutkiem. Nawet nie potrafię go dotknąć. Itachi pochyla się nade mną z dziwnym wyrazem twarzy.