ღஜبهون ه ی قشن گ ب رای زن دگیஜღ. گناه کردم گناهی پر ز لذت. در آن خلوتگه تاریک و خاموش. دلم در سینه بی تابانه لرزید. ز خواهش های چشم پر نیازش. در آن خلوتگه تاریک و خاموش. پریشان در کنار او نشستم. لبش بر روی لبهایم هوس ریخت.

میدونم فرقی نداره واست عاشق بودن من میدونم واست یکی شد بودن و نبودن من میدونم دوسم نداری مثل روزای گذشته من خودم خوندم تو چشمات یه کسی اینو نوشته اما روح من یه دریاست پره از موج و تلاطم ساحلش تویی و موجاش خنجر حرف های مردم آخ که چه لذتی داره ناز چشماتو کشیدن رفتن یه راه دشوار واسه هرگز نرسیدن. حال میفهمم معنی حرف های کسی را که میگفت. میراندی ام و من باز احمقانه میخواستمت. لعنت به غرور بی غیرت من. حال میفهمم معنای نخواستنت را. من و تو باور نکردی.

خوشا به بخت بلندم که در کنار منی. تو هم قرار منی هم تو بی قرار منی. به رو های جدایی دو حالت است فقط. در انتظار توام یا در انتظار منی. خوش است خلوت اگر یار یار من باشد. خوش است چون که شب و روز در کنار منی. بمان که عشق به حال من و تو غبطه می خورد. بمان که مثل غزل های عاشقانه ی من. پر از لطافت محضی و گوشوار منی. من ابتهاج ترین شاعر زمان توام. نوشته شده در جمعه دواز.