Δευτέρα, Ιουνίου 07, 2010. Μετά απο καιρό νιωθω ξανα την ανάγκη να γράψω κάτι. και για ακόμη μια φορά δε ξέρω τι είναι αυτό το κάτι. Η ζωή είναι πολύπλοκη και ταυτόχρονα πολύ απλή. Για την αγάπη σου,για τη δουλειά σου,για την καλή σου διάθεση,για όλα.

Σάββατο, Αυγούστου 22, 2009. When It would grow up It would become a mighty mosquito hunter, counting the flies and throwing them out of its kingdom as It would see fit. Through the inner arteries the crowds would be transferred in waves, hoping to touch the feet of their majestic Instant-Queen with their own. Water and substances of every kind, some people, and even furniture would then be accepted into the Royals until, in time, the kingdom would fall again forgotten. Μια πρωινή, βροχερή Ραψωδία.

Αυτές τις ημέρες έχουν γραφτεί πολλά για την Χιροσίμα και την ατομική βόμβα που έπεσε εκεί πριν 70 χρόνια. Υπάρχουν άρθρα που έχουν αναλύσει με πολύ ικανοποιητικο τόσο τους λόγους και τις αιτίες που έπεσε αυτή η βόμβα καθώς η αδερφή της στο Ναγκασάκι. Άρθρα με σπάνιο φωτογραφικό υλικό όπως αυτό στο luben. Όμως δεν θα θελα να μιλήσω για αυτό. Θα μιλήσω για ένα τραγούδι. Το 1968 ο σοβιετικός ποιητής Ραζούλ Γκαζμάτοφ.

Έλληνας, ο τελευταίος πασάς. Έλληνας, ο τελευταίος πασάς. Είμαι βέβαιη πως κάθε γυναίκα που έχει συμβιώσει με Έλληνα χαμογέλασε πικρά διαβάζοντας τα αποτελέσματα του τελευταίου Ευρωβαρόμετρου. Σύμφωνα με το οποίο οι Έλληνες άνδρες έρχονται τελευταίοι όλων των υπολοίπων Ευρωπαίων σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους στις οικιακές εργασίες. Ο άνδρας εδώ παρουσιάζεται ως πρόσωπο που βοηθά τη γυναίκα στα οικιακά της καθήκοντα, ως άτομο που εθελοντικά προσφέρει τον χρόνο.

Το να γράψεις μια πτυχιακή σημαίνει ότι έχεις να αντιμετωπίσεις μια σειρά από πρωτόγνωρα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι το τι θα γράψεις. Θα παρατηρήσεις πολλές φορές τον εαυτό σου να καθηστερεί την εγγραφή της εργασίας για αυτό το βασικό λόγο, δεν θα ξέρεις τι να γράψεις. Οπότε δεν αποτελεί και την μόνιμη δικαιολόγηση.

Νοεμβρίου 18, 2007 από atma. Αυτό το blog είναι πλέον κλειστό. Θα το αφήσω όμως, γιατί από όσο βλέπω από τα hits υπάρχουν συζητήσεις που δεν έχουν λάβει ακόμη τέλος και incoming links. Από εδώ και πέρα μπορείτε να βρείτε όλα τα posts μου στο convalesco. Η ελπίδα του αύριο, τα παιδιά του δημοτικού. Νοεμβρίου 5, 2007 από atma. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο λάθος. Σε όλο αυτό το σκηνικό λοιπόν είναι δύσκολο να έχεις ακόμη και την ελπίδα ότι κάτι μ.