دستانم را كه می گیری. دیگر از آن خود نیستم. حرارتم به اوج می رسد. و نمیدانم این از شرم است. تصور روزهایی كه باید نبودنت را لمس كنم. تاريخ ساعت نويسنده نفسے سعید. تاريخ ساعت نويسنده نفسے سعید. به جای نهر های شیر و عسل. با قرصی نان تازه به خانه بیاید. تاريخ ساعت نويسنده نفسے سعید. تو که هستی انگار آرامترم. این روزها در من خدایی می کند. تو که هستی انگار آرامترم.

سلام به خداوندی که ما را لایق زمین دانست. سلام به مهری که در دلهامان جاریست. سلام به تو که از روح خدایی و برای بهشتی زیستن به این زمین آمدی. شادوپرانرژی پیش بسوی ناگفته های من. دل بدستش داده بودم پس چرادل ميبريد! نوبتی ديگر گذشت و نوبت من باز شد. شک و ترديد صدور حکم هم آغاز شد. چشم در چشم حريف وديگری بردست يار. بر زمين انداختم سرباز دل را بيقرار.

شنیده ام که می آید کسی به مهمانی . شنیده ام می آیی به مهمانی اما . قبل از دود کردن اسپند و عود . قبل از آب و جاروی کوچه ها . قبل از بستن ریسمان های رنگی . حتی قبلتر از خانه تکانی. در تو گم شوم . این بار میهمانی بی صاحبخانه صفایش بیشتر . هست تویی و آنکه نیست من باید باشم . و خدایی که در این نزدیکی است. دل نوشته های یک پسر.