There was lots of online coverage about the death of Günter Grass but much less about Eduardo Galeano. This is a great shame. Not only was he a great novelist but also a brilliant, outspoken critic against the wild excesses of capitalism and Western Imperialism. I urge everyone to read him. My first William Gibson EVER, hugely enjoyable. And thoughts from John Self here. An Artist of the Floating World.

ناكرێت تۆ ههبیت و من عاشقت نهبم! هی پشت این گوشی جای شماره گریه ام را میگیرم. آبروی عشق را برده ای. امشب دیگر برای نبودنت اشک نریختم. امشب دیگر خاطراتت را مرور نکردم. در وجود تو احساسی نبود. خیلی دیر! اما حداقل بازیگر خوبی بودی. نقشت را خوب بازی کردی. و من چه ساده لوحانه برای فیلمت اشک ریختم! نمیخواهم که برگردی. نه! زندگی بدون احساس پوچ تو زیباتر است. خیلی دیر! رفتنت درس بزرگی به من داد.

همه چیز را ساده کن اما نه ساده تر از این. اینقدر این روزها دنبالت گشته ام. که خودم را هم گم کرده ام. زمان را گم کرده ام. که پاهایم هم به من می خندند. کفش هایم مسخره ام می کنند. تب که می کنم در این سرما. تابستان به خانه ام می آید. دستت را دراز کن تا لمسش کنم. تو چقدر سحرآمیزی! زمانبه چشم هایم نگاه کن.

ROMA -TEATRO ADRIANO e a RADIO ROMA.

Viene catturato dai partigiani e ucciso il 5 dicembre 1944. Munsingen - 16 luglio 1944.