No, po tym botoksie to tragedia - odpowiedziała zdegustowana. Wiesz w ogóle, gdzie my jesteśmy? Zygfryda rozejrzała się wokół siebie. Dziewczyny poszły przed siebie, szukając drogi. Nim się obejrzały, zapadł zmrok. Nagle za nimi trzasnęły gałęzie. Tak Może to jakieś zwierzę? Łudziła się Zygfryda. Po kilu minutach Zygfryda znalazła wejście do. Wydostaniemy się stąd, kiedy wzejdzie słońce.

Moje podróże w czasie, czyli marzenia nie do spełnienia. Dawno temu zatrzymane w kadrze. Niedziela, 22 lutego 2015. Zdjęcie satelitarne z 1965 roku. Zaczęły powstawać osiedla i dokładnie pamiętam moment, kiedy rozebrano ogrodzenie. Bezpośrednio za nim znalazło się boisko i kilka huśtawek. Czuliśmy się jak wypuszczeni na wolność. Nikt już nie krzyczał, że zadeptujemy trawę.