Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Mała, ruda, szalona. Z urodzenia i zamiłowania warszawianka. Blogów przez całe życie miałam wiele. Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma. Nie lubię takich dni i takich nocy, jak te.

Krąży wokół mojej nieokiełznanej ostatnimi czasy nerwowości. Denerwuje mnie dosłownie praktycznie wszystko. W klasie mam dosłownie psychiatryk. Czyżby trzecia klasa liceum ubiła im na mózg? Zapraszam na moje filmowe rozważania TU.

Nie mam zdrowia do jesiennych spacerów, a tak mi dobrze świadomie wejść w kałużę. Doczekać się nie mogę złotych liści pod stopami i nad głową. Przynajmniej rano już pachnie znajomą wilgocią. Ostatnie maliny rozsypują mi się w palcach. Futrzany rudzielec koloruje mi poranki, budzi przedwcześnie, łapką pociera policzki. Potrzeba mi takiego zwierzęcego przejawu miłości. Poświęcam ten miesiąc płaczu w poduszkę i. Czwartek, 13 sierpnia 2015. Poniedziałek, 22 czerwca 2015.

Piątek, 20 marca 2015. Love me like you do. Mam ochotę zaszyć się w swoim mieszkaniu, wrócić do pisania i nie żyć swoim życiem. Niestety wiem, że to by tylko pogorszyło mój stan. Muszę chodzić na zajęcia, wychodzić z domu, a jest to dla mnie cholernie trudne. Zaskakująco wróciłam tu nie po to, by użalać się nad czymś, co tak trudno jest zmienić. Wróciłam, by ponarzekać na facetów! Cieszę się, że mam, gdzie wracać - egoistycznaa. Love me like you do.