نقد وبررسی ادبیات فولکولور هرمزگان و ادبیات امروز ایران و جهان. همه هستند همه دور مزارم آرام. مادر و همسر و فرزند کنارم آرام. منم آن آهوی وحشی منم آن شوق گریز. که اجل بی خبر آمد به شکارم آرام. یا همان آینه ی نیمه مکدر که شبی. قطره ای اشک فرو شست غبارم آرام. وقت آن است که چونان پر قویی در باد. زندگی آمد و چشمک زد و رفتند همه مادر و همسر و مردم ز کنارم آرام. در بهشتم همه جا عطر خدا هست ولی. به خدا بی تو در این باغ ندارم آرام. وضو سازند وی خونوی اصغر.

This is the place where you can personalize your profile! By moving, adding and personalizing widgets.

Lunes, 14 de marzo de 2011. La línea de mi voz se desgarra una y otra vez. Me sobran las ganas de pisotear vidrios, aunque eso sea propio de enfermos mentales. Voy a jugar pateando trozos de baldosas, a lo mejor me siga algún perro. Oh, pero ya no importa. No, obvio que no. Porque te tengo en sepia, en la vereda. Cuando la lluvia se prende fuego, un vecino loco, un tango en tren. No te puedo decir nada. Porque cuando intento emitir palabra, no escucho mi voz.

بگو که از کدوم طرف میشه به آرامش رسید. وقتی تو چشم هر کسی برق فریب و میشه دید. راه ضیافت و به من دستای کی نشون میده. وقتی که حتی گل سرخ این روزها بوی خون میده. اگر موفق شدید به کسی خیانت کنید. آن شخص را احمق فرض نکنید. بلکه بدانید او خیلی بیشتر از آنچه لیاقت. کارمان به جایی رسیده که طوری باید. دلتنگ شویم که به کسی برنخورد! همیشه بدی های.