Czwartek, 9 lipca 2015. Musimy się spieszyć, już jesteśmy spóźnieni do taty. Mamo, a mogę te kwaśne żelki? 8211; Lili zrobiła dobrze znaną mi minę proszącego szczeniaczka. A chcesz znowu pójść do pani, która leczy ząbki? 8211; uśmiechnęłam.

Ważna notka pod rozdziałem! Następny dzień spędziliśmy z rodziną Zayna, zjedliśmy razem śniadanie i pojechaliśmy do dziadków chłopaka. Polubili mnie, a jego babcia już próbowała go namówić na oświadczyny. Postawa Malika mnie trochę zasmuciła, bo nie odzywał się, gdy starsza pani namawiała go na założenie rodziny. 27 grudnia miałam spotkać się z Sarah, aby kupić prezenty mojemu rodzeństwu. Rano Zayna nie było, więc śniadanie zjadłam sama.

Stałam z Caroline i Dianą przy ogromnej choince, jaka stanęła w salonie Zaro. Przy kominku Zayn z pomocą Daniela przybijali skarpety na prezenty. I szczerze mówiąc miałam z nich taką bekę, że piąta bombka doznała zderzenia z podłogą. No dalej, co z was za mężczyźni! Krzyknęła Diana, kiedy Zayn po raz kolejny uderzył młotkiem centymetr od gwoździa. We trzy parsknęłyśmy śmiechem, zwracając uwagę Daniela.

Druga strona lustra wydaje się mroczna. Niedziela, 2 sierpnia 2015. W końcu nie warto rozdrapywać starych ran. Po jakże interesującej przemowie naszej snobistycznej dyrektorki zostały nam podane informacje, a następnie mogliśmy iść już w swoje strony. Czasami chciałabym odwrócić wzrok, ale nie potrafię.

Czy miłość i sławę da się pogodzić? Wtorek, 29 kwietnia 2014. Jak długo można przeprowadzać operację? Cholera, jak długo? Co stało się, że on tak długo przechodził tą operację? Czy to było coś poważnego? Co ja zrobię jeśli umrze? W mojej głowie kłębiły się najgorsze myśli. Nigdy wcześniej nie odczuwałam takiego strachu. Bałam się, że go stracę na zawsze.

Poniedziałek, 22 lutego 2016. Dla kogo najważniejsze, dla tego najważniejsze. W ogóle, to widziałeś się z Carmen? Chciałabym się spotkać i nadrobić trochę zaległości. Co Ty na to? .

Nie istnieje żaden powód do miłości. Bo miłość jest szalona i rządząca się własnymi prawami. Poniedziałek, 27 lipca 2015. Kochaj dzisiaj, bo jutro może nie nadejść. Skarbie, jesteś jakiś taki nieobecny dzisiaj. - szepnęła kiedy ten w ogóle nie słuchał jej opowieści o nowo przeczytanej książce. Zmarszczyła brwi widząc, jak trzęsie mu się ręka.

Witam moje piękne czytelniczki! Wiem, że wszystkie długo czekałyśmy na nowy rozdział! Będzie dobrze, proszę pani. - te cztery słowa przykuwają moją uwagę, kiedy kobieta odchodzi. Przekopywałam mój umysł na temat tego, co mówiłam ja i zaczynałam wariować. Miła pani wróciła i pogładziła mnie po włosach jednocześnie odsuwając je z mojej twarzy, trzymała mnie tak, jakbym była jej córką, próbując mnie uspokoić. Kwiaty stojące przy moim szpitalnym łóżku znajdują się w kryształowym waz.