Po przesłuchaniu wróciłam do domu. Nic i nikogo w nim nie było. Znów zostałam sama jak palec. Wstając usłyszałam dzwonek do drzwi. Byłam zdziwiona na jej widok. Musiał to zrobić ktoś inny, może Carrie albo Louis. Czemu nie powiadomiłaś mnie? Syknęła. Położyła torebkę na półkę i podparła się rękoma.

And I bleed when I fall down. I crash and I break down. Które już wcześniej, kilka razy, zostało mi odebrane. Byłem gotowy zrobić wszystko, byleby zaznać spokoju. Życie nauczyło mnie wiele, ale dopiero śmierć ukazała prawdę. Bolesną, przerażającą, ale nadal prawdę. Żałuję? Na tym polega życie. And I will stumble and fall. Zakochałem się w sercu, które biło dla mnie. Zakochałem się w duszy, przeznaczonej mojej.

Spędziłam kilka tygodni w szpitalu, a Harry odwiedzał mnie codziennie i starał się umilić mi czas w każdy możliwy sposób za co na prawdę byłam. Dałam sobie spokój z staraniem się odnowić naszej przyjaźni. Nie było mi łatwo, ale Harry był przy mnie i mnie wspierał. Mamy teraz własną paczkę - Zayn, Sara, Lou, Stella, Carrie, Scott, Niall, Liam i Julie. Jest dobrze tak jak jest teraz i nie chcę zmian.

Dwie osoby, dwa światy, ale jedna miłość. Nie to nie jest post, w którym wyznaję, że będzie kontynuacja, ale za to podaje wam adres mojego nowe bloga. Mam nadzieję, że się wam spodoba. Po prostu to powiedz Harry. Odsunąłem krzesło do tyłu i ukląkłem przy jej łóżku.

To ostatni rozdział, który publikuję. Mam nadzieję, że historia wam się spodobała. Dziękuję tym, którzy wchodzili tu regularnie zostawiając po sobie ślad oraz tym, którzy nigdy się na to nie odważyli. Dziękuję też tym, którzy wpadli przypadkiem i sami wiecie. If I told you that I loved you. Would you go away? I hope .