Rozdział XXXIX, czyli koniec. Rozsiadła się wygodnie na kanapie i wsłuchiwała w dochodzące z korytarza głosy. Jej mąż dyskutował z Mią, dyskutował to zbyt dużo powiedziane. Kłótnia przeciągała się na kolejny kwadrans. Nie potrafił zrozumieć, że to jej pierwsza randka, ciężko było przyjąć do wiadomości, że dziewczynki mają już po 14 lat. No z tym facetem przesadził, chłopak jest starszy od Mii o rok i mieszka po sąsiedzku. Chwilę później na miejsce o.

Sobota, 8 lutego 2014. 11 Do czego w życiu potrzebny jest Maciej Janowski? Godzina czternasta zero zero. Siedziałam na przeciwko pana Pawlickiego zajadając się pyszną pieczenią wołową. Nawet dobrze nie pamiętam jak my tu się znalazłyśmy. Gdy w środę po zakończeniu półkolonii zbierałyśmy się z Celiną do wyjścia, mama chłopaków zaprosiła nas na niedzielny obiadek nie tolerując odmowy. Jutro wracasz do Warszawy? .

Kto by pomyślał, że taka chwila. Taki tam suprise z mojej strony, gdyż, iż, ponieważ pomysł na opowiadanie był . był w mojej ślicznej główce zajebiste, a w praniu wyszło tak jak wyszło. Wpakowałam się na minę i nie mam odwrotu. Czy podjąć ryzyko, pożegnać się ze wszystkimi, pomachać białą chusteczką i wylecieć w powietrze? I choose the second option, so . Może wrócę, ale nie obiecuję.

Walka dobra ze złem toczy się od zawsze. Jednak walka z własnym sercem, jest gorsza. Czwartek, 18 września 2014. Możecie już dostać Demona na Wasze półki. Uwaga, Na stronie Blogowa Sfera. Można głosować na najlepszego bloga, dlatego proszę, GŁOSUJCIE! .

Poniedziałek, 3 marca 2014. Do towarzystwa jakie zostało, gdy ich opuściliśmy dołączyła pewna dziewczyna. Znałam ją jedynie z gazet i stron plotkarskich ale widać było, że jej obecność wstrząsnęła Maxem, na tyle aby odruchowo chwycić mnie za rękę. Właśnie przypomniałeś mi jak ma na imię twoja była. W tym momencie miałam ochotę ją zabić ale nie mog.

Intrygi, kłamstwa, rodzinne sekrety, niewiedza, niewinność i wielka miłość. To tylko jedne z rzeczy, które przytrafiły się w życiu Laury. Nie tak wyobrażała sobie swoje życie. Szczęśliwa i beztroska, a może smutna i samotna? Tego dowie się w przyszłości. Tego jeszcze nie wie . Piątek, 13 września 2013. Nareesha ubrana w długą do ziemi białą kreację. Mówiłem już, że ślicznie wyglądasz? Zapytał Max, gdy obok niego usiadłam.

Miałam dość dużo czasu na przygotowania. Z szafy wyciągnęłam szaro- czarny dres oraz bokserkę. Włosy związałam w kucyk, zmyłam makijaż, obcięłam paznokcie. Na nogi wciągnęłam sportowe Nike. Spojrzałam w lustro, wyglądałam dobrze, na sportowo ale dobrze. Truchtem, podążałam ścieżką, która prowadziła do małej budki leśniczego. Już z oddali, zauważyłam rozpadający się domek z drewna. Tworzyły go spróchniałe deski oraz świeże bale podtrzymujące całą konstrukc.