3 jak już mówiłam, zaczynam pisać nową historię, jednakże nastąpiła pewna zmiana, ponieważ pod epilogiem podałam Wam link do bloga na blogspocie, a rozdziały będę publikować na moim tumblrze. Wtorek, 18 września 2012.

Sobota, 29 września 2012. NIALL, DWA MIESIĄCE PÓŹNIEJ. Co ty tam wiesz- mruknąłem pod nosem, zawzięcie krzyżując ręce. Chłopak zaśmiał się głośno, kątem oka spoglądając na moją dziewczynę. Niall, jak twoja dziewczyna? Jej stan się poprawił? Co na to twoja mama? Stęskniłem się za nią. Mimo że jest tak blisko, czuję jakby była za daleko. Jest tutaj, ale jest gdzie indziej. To wszystko jest takie skomplikowane! Wpadłem do szpitala o wiele bardziej zamaszyście niż zwykle.

Oj, jak ja tu dawno nie byłam. xd Miło mi jednak czasem wpaść i zobaczyć prawie 50. Troszkę fantastyczne, poruszające problemy społeczne i koleżeńskie. Jest ktoś chętny, by to czytać? Czekam na odpowiedzi tydzień w porywach dwa.

Jak spojrzysz w lustro zobaczysz coś fascynującego. Zobaczysz życie z innej perspektywy. Środa, 4 lipca 2012. I tak z dnia na dzień coraz więcej widziałam się z One Direction, a szczególnie z jednym ich przedstawicielem, który któregoś dnia dopiął swego i chwycił za pędzel. No czyż to nie jest piękne? Zawołał do mnie Harry stojąc przed drewnianą płyta i wpatrując się z nią w uwielbieniem. Podeszłam do niego i spojrzałam na jego dzieło. Wyciągnął z kieszeni czarny marker i podpisał się z boku.

Wrzuciła niedbale do walizki rzeczy leżące na łóżku, uśmiechając się do siebie. Czy była szczęśliwa? Z pewnością. Czy tego chciała? Nie mogła się już doczekać. Za niespełna dzień miała zobaczyć wszystkich po tylu tygodniach przerwy. Rozmowy przez telefon, czy kamerkę internetową nie były tym samym i z pewnością nie wystarczały żadnej stronie. Chciała go mocno przytulić, wyszeptać, że tęskniła i zostać z nim tak już na zawsze. To było chore, może.

Ough Pewnie kilka osób nie przeczyta z was tej notki, ale czemu tu się dziwic! Każdemu kto mnie schejtował, bo w sumie dzięki komu się zastanawiałam nad sensem opowiadania? Dziękuje za każdy komentarz, wsparcie, bo ono jest najważniejsze. Komentarzami motywujecie mnie do kolejnej notki - a to troszeczkę ważne. Z całego serduszka dziękuje za 7,634 wyświetleń! To naprawdę dużo dla mnie znaczy! Wiem, że czytacie moje opowiadania, zaglądacie tutaj codziennie praktycznie! Równie.