Olly nie biegaj już tak - uspokajałam mojego synka. Pięcioletni chłopak o mocno czarnych włosach kręcił się po korytarzu. Jego twarz była taka niewinna. Ciemne brązowe oczy, lekko różowe policzki oraz długie rzęsy. Na zewnątrz totalnie roztrzepany jednak gdzieś głęboko w środku był cichy i tajemniczy. Lekko pochyliłam się nad moim synkiem, by pocałować jeden z jego rozgrzanych policzków.

Gorąco zapraszam do odwiedzenia mojego nowego bloga, którego znajdziecie tutaj - lifesaverfanfiction. Znowu będzie o jednym z członków One Direction, ale o którym, przekonacie się jak wejdziecie na bloga. Myślę, że powinno być ciekawiej i w trochę lepszym stylu, niż ten fanfic, w końcu minęło prawie dwa i pół roku, odkąd zaczęłam tego bloga. Nie twierdzę, że będzie jakoś świetny, ale może wam się spodoba c;. Pozdrawiam, miłego dnia 3.

Nat kochanie, możemy już wychodzić? 8211; zapytał mój narzeczony. Co ty tak tu długo siedzisz? 8211; spytał się Greg stając za mną i opierając brodę o moje ramię. Kocham cię, wiesz? 8211; zapytał nagle Greg kładąc rękę na moje udo.

Z racji, że ten rozdział jest ostatni, to SKOMENTUJCIE chociaż go. Jest coś co uratuję cię od tej rutyny. Malutki cień nadziei, który pozwala nam wierzyć, że będzie lepiej. Przyjaźń to coś dla czego warto jest oddychać. Myśl o tym, że to może być koniec jest jedną z najprzyjemniejszych dotychczas, a za razem najbardziej przerażających myśli w moim życiu. Jednak jest taka mała rzecz, z której jestem dumna. Moja praca była czymś w ro.

We can make it if we try. Sobota, 4 stycznia 2014. 1 Dlaczego zdecydowałaś się na pisanie bloga? Przez pisanie bloga mogę pokazać m. 2 Jaki jest twój ulubiony kolor? 3 Czy planujesz przyszłość związaną z pisaniem? Zastanawiałam się nad tym, i tak.