Hayatımın en boktan günlerini yaşıyorum! Zira ben bu korkuyla o bir kaç yılı göremem zaten. Korktuğum şey gerçekleşirse o bir kaç yıl hiç olmasın isterim. Öyle bir korku ki bu, ölümü istiyor insan. Aslında yazıyı tamamlayasım da yok. Bu kadar işte söyleyeceklerim lan. Sanırım aşkın tanımını artık yapabilirim. Eğer bir bedel ödeyecekse can ve canan, o bedelin cana gelmesi için gönüll.

Aslında vedaların kısa ve öz olanı makbuldür bilirim. Öncelikle black or siyahın nasıl ortaya çıktığından ,nasıl geliştiğinden ,benim hayatımdaki yerinden biraz bahsedip nostalji yapalım. Neyse işte, dedim, tamam! Akraba ve arkadaş yorumlarından gayrı yorumların olmadığı black or siyah sayfası za.

Thursday, May 19, 2011. Herseyin basinda, tum paylasimlarin cok oncesinde bildigin saftim. Kendi dunyamda sadece kendimi severek yasadim, sevemedim, sevmek istemedim. Saklambacin cocuk oyunu oldugunu unutup yeri geldi saklandim, yeri geldi ebe oldum. Kandirdim, kandirildim ve kimi karsima alacagimi anladim.

Ayrık dünyada umut ekersin insan biçersin. kutup soğuğu vardır gece yatmadan önce yatakta. çarşamba mis gibi hafta ortası. otobüs yan nebulanın önünden kalkar hemen. içilebilecek en güzel sıvı turşu suyudur. az votka vardır, bir de şarkılar mırıl mırıl. bahçe kapısının önünde de karavan vardır, park halinde. I know all the rules, but the rules do not know me.

Kendin pişir kendin ye usulü mangalda merak. En azından sistematik hale gelmesi 1-2 yüz yıl öncesine rastlıyor. 1-2 yüz yıl önce sistematik hale getirilip yakın geçmişe kadar aslında yaralanmalarda insanlara faydalı olmak için kullnılmış plastik cerrahi.

Çarşamba, Kasım 08, 2017. Hala yazdıklarımı okuyan daha doğrusu blog okuyan var mı bilmiyorum ama instagram da baya tatlış bence. Çarşamba, Ekim 18, 2017. Az evvel blog ayarlarımı kurcalarken daha önce yazdığım ancak yayınlamadığım bir posta denk geldim. Her gidiş kötü müdür? Hepsi yakar mı insanın canını? Alışkanlıklarını çabuk terk.

ilk başlarda sürekli ve sürekli, ağzımdan çıkması muhtemel her şeyi buraya yazıyordum. ama zamanla hem heyecan gitti, hem yoruldum, yazmaya üşenir oldum, hem de anlatacaklarım tükendi. hayır aslında tükenmedi, sadece üşengeçlik. Daha önce de ifade etmiştim. insanın yazmasını gerektirecek kadar mutsuz old.

Yeni makina, eski ben, dönüyoruz kısmetse. 160;18 Ocak 2011 Salı. Blog da yazmaya ve yayınlamaya devam edermiyim yoksa internet sitesine mi dönüştürürüm işi bilmem ama artık hepinizi kadrajıma aldım.