من شاعر عشقم ای رفیقان این بود هنر یگانه من. شنبه 28 مردادماه سال 1385. ابرها گریان و آسمان خندان. گردبادی در این نزدیکی است. باد می وزد و می کند از جا. گلهای یاس مهربان و درخت کاج سرسبز را. و درختان بی سرپرست را. باز گویا امشب دل آسمان آمده به درد. که اینگونه می شکند دل ابرها و درختان و گلها را. من ندانم که آسمان زچه آمده به تنگ. اما دانم که دل من هم چیزی بیشتر از آسمان خوش نیست. دل من هم می خواهد شروع به باریدن کند. و اشکها که نمادی از دل تنگ من است. می چکد بر روی گونه های من.

تا كه بوديم نبوديم كسی. كشت ما را غم بی هم نفسی. تا كه رفتيم همه يار شدند. خفته ايم و همه بيدار شدند. ای كاش كسی مثل من تنها نبود. كسی مثل من بازيچه دستهای سرگردان نبود. ای برگ برگ های زرين زندگی. خوشی هايم در پس غصه هايم گم شدند. دگر من نديدم يك آن رنگ خوشی هرچه بودا نا خوشی. اولين روزی كه بابا آب ونان را به من بخشيده بود. ياد باد آن روزهايی كه بابا دستش را بر دوشم می نهاد.

Brian Booth - Conseiller Communal PS. Bonjour, je suis conseiller communal ici à Koekelberg.