Radośnie uniosła dłonie do góry i splotła ze sobą palce, po czym ziewnęła przeciągle. Była trochę senna, ze względu na to, że ze stresu prawie całą noc nie spała. Na godzinę dwunastą zaplanowany był odjazd, a wszelkie ubrania i potrzebne na wyjazd rzeczy zostały w jej kawalerce, dlatego musiała wstać wcześnie rano, aby zdążyć na pociąg do Tokyo. Zrobiła kilka przysiadów, chcąc rozluźnić prawie zdrętwiałe nogi. 8212; I jak? .

8222;To nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca, to dopiero koniec początku. Nigdy w życiu się tak nie bałam. Chaos po wypadku jest nie do opisania. Ludzie krzyczą, zamiast zachować spokój i milczeć, by nie przyciągać tego czegoś. Martwię się, że tylko jeszcze bardziej zostają zachęcone do wtargnięcia do ciężarówki. Czy może być jeszcze gorzej? Mam wrażenie, że do teraz. 8212; To mi pomóż! .

Blog oficjalnie zostaje przeniesiony i odświeżony na.