So so so sorry, Guys. A więc chciałabym zacząć od tego, że naprawdę mi przykro. Nie wiem, czy ktokolwiek jeszcze czyta tego bloga, zagląda tu czasami, czy w ogóle o nim pamięta. Ale czuję się naprawdę źle z tym, że przez tyle czasu nie dawałam znaku życia. Już jakiś czas temu całkowicie straciłam wenę do tego opowiadania i. ludzie! Chcecie czytać moje opowiadanie to wciąż. Pisze jedno na wattpadzie, na które wciąż. Mam wenę i uparłam się, żeby je skończyć.

Niedziela, 23 października 2016. Znalazłam się w morskiej otchłani. Na początku miałam dość duże opory, aby oddychać pod wodą. Jednak po trzydziestu sekundach bez tlenu musiałam poddać próbie płyn, który dostałam od Glidii. Po krew jednej z nas. To, aby ich chronić. I tak zawsze byłam wredna. Minut To jeszcze nie tak mało, ale szansa .