يا عين ما باش يا اصلا نباش. چشمهایم را می بندم نقابت را بردار . آدمها را از هم جدا میکند.

دوش یزه ای ڪه ڪم داشت . آدما موقعی که حس میکنن ته خط رسیدن. حس میکنن راهی که اومدن بن بست. وقتی فکر میکنن زمین و زمان دست به دست هم دادن تا حالشو بگیرن. دقیقا همون موقع ست که خدا باید خداییش رو نشون بده. خدا باید حضورشو و نشون بده. و من چقدر محتاج حضور الانه خدام . مشکل من این چیزا نیست . خودم که میدونم دردم چیه . هه! انقده درد تو دلم.

سلام به همه ی دوستان گلم. ممنون که وبلاگ منو برای دیدن و مطالعه انتخاب کردید. در یکی از زیباترین روزای خدا در ایران زمین در شهری که همه قطعه ای از بهشت میدوننش چشم به جهان گشودم. فکر میکنم به اندازه کافی اطلاعات دادم. ولی اگه اطلاعات دقیق میخواین برین توی پروفایلم. شاخه ای از عشق و بوسه. و خدایی که در این نزدیکیست. خاطرات تلخ و شیرین بانوی مشهدی.