Rozdział dedykowany Każdemu bez wyjątku 33. Siedziałem w domu z chłopakami już od kilku godzin, a Kayla nadal nie wracała do domu. Próbowaliśmy się do niej dodzwonić, ale nie odbierała. Wiem, że ją rozzłościłem tym wywiadem, ale przecież przeprosiłem. Z resztą to chyba nie powód, żeby nie odbierać telefonów. Zaczynałem się o nią poważnie martwić. A co jeśli jej się coś stało? Co jeśli Kayl ją gdzieś wywiózł, albo nie wiadomo co jeszcze? Moja głowa prawie eksplodowała.

Wtorek, 25 grudnia 2012. Minęły już dwa lata od kąt nasza mała Darcy jest na świecie, w sumie już nie taka mała bo skończyła niedawno dwa lata. Nie wiedziałam,że wszystko potoczy się tak wspaniale. Przez bite dziewięć miesięcy Harry był cały czas przy mnie,nawet kilkakrotnie zrezygnował z tras koncertowych,oczywiście chłopaki byli jego zdania,ponieważ wiedzieli jaki to jest dla nas ważny okres w życiu. Jest ciepłe lato a z tego powodu postanowiliśmy,że urządzimy z Harrym grill.

Najgorsze jest to że następnego dnia on dalej był wobec mnie zimny i oschły. Choć w sumie ja wcale nie byłam lepsza. No, ale co miała bym być dla niego miła? Później było tylko gorzej. Może lepiej mu powiem? Tak chyba najwyższy czas. Wybiegłam na dwór żeby pogadać z Niallem. Wszystkie mięśnie odmówiły mi posłuszeństwa, nie miałam siły chodzić. Warknął w moją stronę chłopak.