بازم رفت و این منم با یه اتاق سرد و تاریک. راستش دیگه حس هیچ کاریو ندارم حتی آپ کردن! یه خواهش از همتون دارم. هر کی این پست رو خوند. همین الان دعا کنه عشقم کنارم بمونه! دعا کنه آرامشی که با بودنش دارم از دست نره. دعا کنه عاشق هم بمونیم.

بعد ماه ها دوباره آمده ام که باز هم همان حرف های تکراری را بزنم خسته ام. اینکه اندازه ی بیست و سه سال تنهایی در تقدیرم نوشته باشد. شاید دیگر نه انگیزه ای برای ادامه دادن داشته باشم و نه جرات پایان دادن اما همین را خوب میدانم که هر شب دارم از درون خودکشی میشوم.

هر زمان که میخواهد باشد. سرم درد میکند برای دردسر و تو میدانی آنقدر دوستت دارم که حتی اگر سرم به سنگ بخورد یا سنگ به سرم ازین دوستت دارم دست بر نخواهم داشت. حرف های گنده تر از دهن. چه کسی در این عالم غم می داند. تنهای اول هیچکس همراه نیست! هیچ نوشته های من. قاطی پاتیه جدا نکنید! همه چیز همه چیز. همه چیز - همه چیز.