دختر ناز و دوست داشتنی من. دلنوشته های خاله مهشید مهربون. دختر عزیزم و اینک چهارمین سالی است که با افتخار سر را بلند می کنم و فریاد میزنم . من که مادر دختری هستم که زلال آب قلبش است و صداقت خورشید وجودش . بی نظیر ترین معجزه اسفند ماه . به خودم می بالم وقتی شبها با قصه های من پلک هایت سنگین می شود و آرام می .

این وبلاگ رو تقدیم می کنم به دختر نازم که با ورودش به زندگیمون قشنگیهارو چند برابر کرد . امیدوارم که در آینده از این خاطرات لذت ببری و روزی برسه که با دستهای قشنگت بتونی این خاطرات رو ادامه بدی . بیست و نه ماهگی وپستونک و پوشک. تولد بیست و دو ماهگی. تولد بیست و یکماهگی و مریض شدن آنیتا. دومین مروارید و چهاردست و پا.

دوستت دارم عزیز دوست داشتنی مامان. باران که می بارد تو می آیی. بابای محدثه جون و محمد پارسا جون. اینو یه جا بنویس یادت نره! Normal 0 fal.

سلام من زهره هستم و 30 سالمه . سال 82 با همسر مهربون ازدواج کردم و الان 4 ماهه که یه نی نی ناز تو دلم دارم و من و باباش برای اومدنش لحظه شماری میکنیم. تو این وبلاگ از خاطرات روزهای بزرگ شدن کوچولوی قشنگم براش مینویسم تا وقتی بزرگ شد اینها رو بخونه . امیدوارم که هدیه کوچکی از طرف مامانش برای بهترین هدیه زنگیش باشه . این هم به خاطر مامان بزرگ مهربون که از پرهام دوره.

قصه های ما و نی نی. یکشنبه بیست و سوم آذر ۱۳۹۳. اومدم عکس بزارم دیدم اوهههه کلیییی وقته عکسای دوربینا رو خالی نکردم. برای اینکه از تنبلی جلوگیری کرده باشم گفتم فعلا هرچی داریم بزارم. یه سری از عکسا از گوشی ریخته شده برای همین کیفیتشون اصلا خوب نیست صرفا گذاشتم که خاطره شون بمونه. اول از همه چند تا عکس مال زمستون پارسال و سفر دوبی میزارم. یه روز با هوای بهاری پارک نزدیک مهد. تولد 5سالگی آترین رو با دوستاش و ماماناشون برگزار کردیم. از اینجا به بعد تقدم وتاخر رو رعایت نکردیم وقتم کمه.

توت توت توت فرنگی تولدت مبارک. به عید بگید بابا دست نگهدار. من لاک می زنم پس هستم. اروین نفس بابا و مامان. ماجراهای من و مادر شوهر. قند عسل مامان و بابا. دونفر و انتظار یه کوچولو. دخمل مامان و بابا انیتا. ماجراهای دنی و مامان رزی. امیر علی پسر مهربون مامان و بابا. فرشاد می گه لباس فرم باران.

یک ماه و سه هفته تا اومدن پسر کوچولو باقی مونده. من و کیارش و بابا مرتضی داریم کم کم خونه رو برا اومدن فرشته کوچولومون آماده می کنیم. یه سری از خریدهاش رو انجام دادیم و جاسازی کردیم و بقیه اش رو هم تو روزای باقیمونده تموم می کنیم. در انتظار برادر كوچولو در اينور آبها.

نمیدونم بعد از این همه مدت چی بنویسم و از کجا شروع کنم. می نویسم برای دخترم که در آستانه چهارسالگی به یکباره و کاملا مشهود بزرگتر شد و همه اینو ابراز میکنند و ارمغان این چهارسالگی گاها قهر کردن لجبازی و خودمختاری در اکثر کارهاش است. از وقتیکه عید به مسافرت رفتیم و برگشتیم عاشق کالسکه و پاساژ گردی شده هر روز میگه مامان بریم پاساج دور بزنیم بگردیم تفریح کنیم. امسال برای مراسم تولدش خیلی ذوق داشت و روزشماری میکرد که کی تولدش برگزار میشه و دوستاش براش جایزه میارن. اما واقعا بعضی اوقات دلم میخواد بگیرم حسابی .

مدتها بودم که هیچ پستی اینجا نذاشته بودم. تا اینکه چند روز پیش به لطف یه دوره کلاس فرهنگی که توش شرکت می کنم توجهم به چیزی جلب شد که فکر کردم دوست دارم اینجا راجع بهش بنویسم. مورد چوبین با اون برونکای وحشتناکش روی من از قرار خیل.