زمین حال بدی دارد! نفس بالا نمی آید. نوازش کن تن رنجور مردم را. تنش زخمیست از بد تاختن های کج مردم. هنوزم نسل قابیل بر زمین جاریست. و بر داد کسی دستی نمی یازد. زمین پر شد ز انسانهای رنگارنگ. فراری شد از این مردم. جان ندادم سرراهت جهت قربانی. زندگی بعد تو شد ویرانی. جرمم این بود که عاشق بودم.

خب آره که خیابونا و بارونا و میدونا و آسمونا ارث بابامه. واسه همینه که از بوق سگ تا دین روز. این کله پوکو میگیرم بالا. و از بی سیگاری میزنم زیر آواز. تا این گلوی وا مونده وا بمونه. تا که شب بشه و بچپم تو یه چار دیواری حلبی. که عمو بارون رو طاقش. عشق سیاه خیالی منو ضرب گرفته. دچار پرسه زنی ذهنی! این روزا هوا سرد شده.

به وبلآآآگ من خوش آمدید.