آنچه داريم براي آنكه دوستش داريم. شعر های من و بابام. دوستان رفتند تنها یاد ایشان مانده است. جان ز پیکر رفته تنها جسم بیجان مانده است. زان همه یاران یکدل نیست جز ردی به جا. باغ گل پژمرد اما خار بستان مانده است. خضر ره پیدا نباشد در بیابان طلب. در کمین کاروان غول بیابان مانده است. مردمی رفت از میان مردمان روزگار. آدمیت رفته تنها نام انسان مانده است. یکدمی حوصله کن تا گله .

دغدغه های کم و بیش روزانه من. فهميدم خيلي عوض شدم! هرچند پرديسم همون جاي سابق نبود ساكت بود و بي هويت و به طرز وحشتناكي يكدست شده بود! ديگه هرگز اينجا به روز نميشم! هادي نگارش عزيز از اينكه يه ظهر خردادي چن سال پيش كمكم كردي واينجارو راه انداختي تشكر ميكنم! .

حکمرانیها میدانهاى مسابقت مردان است . می روم شاید کمی حال شما بهتر شود. می گذارم با خیالت روزگارم سر شود. آنچنان فریاد کن تا گوش عالم کر شود. می روم دیگر نمی خواهم برای هیچ کس. حالت غمگین چشمانم ملال آور شود. باید این بازنده ی هربار-جان عاشقم-. دوستای گلم سلام و خداحافظ.