Το γκρι μολύβι ήταν ασημένιο φύλλο. Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο. Το σπιτάκι το κρατούν κρεμαστό δυο κλαδιά ενός μεγάλου πλάτανου. Και ακουμπά σε ένα άλλο παχύ κλαδί που έχει γείρει για να το κρατά στους ώμους του. Ώσπου, μη βρίσκοντας άλλη λύση, έβαλα τα κλάματα. Μόνο η Αυγή με άκουσε.

Writing and translating works, and some thoughts in words; by Eulie Kougia. Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο. Wednesday, September 16, 2009. Ένα παιδί κι ένα φεγγάρι. Αποκαλύπτεται ολόγιομο, διάφανο, αργυρόλευκο. Πλέει τον ωκεανό του ουρανού. Μου δίνεις να κρατήσω το χέρι σου. Άφοβα βλέπεις ψηλά, μακριά. Στη στροφή, στα πόδια μας. Ένα παιδί δεν έχει φάει σήμερα. Tuesday, September 08, 2009. Στάλες στο έδαφος το στρωμένο την άσφαλτο.

Singing, we create the world. Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο. Οφείλουμε να διαγράψουμε τον πόλεμο από τα αρχεία της συνειδητότητας ώστε η ανθρωπότητα να μην επαναλαμβάνει την υλοποίησή του.

Το τραγούδι που άλλαξε τον κόσμο. Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο. Κοίταξα έξω, ψηλά, μακριά μέσα στο αργυρόγλαυκο φως τα σμήνη των χρυσάχτιδων άστρων και τη σελήνη, πάλλευκη και πλήρη, να έχει γείρει στο πλάι του θόλου. Και δεν μπορούσα να σκεφτώ χωρίς ερωτήσεις. Πώς θα είναι; Πώς θα είναι ο.

Το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο. Το χώμα μαλακώνει και ο βλαστός του ταπεινού χόρτου διαρρηγνύει το έδαφος κι απλώνει τρυφερό πράσινο γύρω στον τόπο. Τα χελιδόνια ξεϋφαίνουν το μπλε,.