Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλειπες;. Ο ουρανός σκοτεινιάζει, ο ήλιος χάνεται και σκοτάδι τυλίγει όλη τη γη. Η ίδια η γη δονείται σαν να μην αντέχει το γενόμενο. Το καταπέτασμα του ναού σχίζεται στα δύο, ο Θεός εγκαταλείπει πλέον τον περιούσιο αλλά και αγνώμονα λαό του Ισραήλ, και οι τάφοι ανοίγουν. Κύριε, θυμήσου και εμένα όταν έρθεις εν τη βασιλεία σου.

Back then, when that unique days were rising. Παλιότερα βγαίναμε και συζητούσαμε με τις ώρες. 2 ώρες και θα μας έφτανε. Μετά θα συνεχίζαμε πάλι τις αμπελοφιλοσοφίες στα διαλείμματα. Και τώρα συζητάμε, δε λέω. Μόνο τώρα κοιτάμε να βολεύει. Τους πάντες και τα πάντα. Κοιτάμε τι μέρα είναι αύριο και τι λέει το. Κυνηγάμε τις μέρες, ή.