این وبلاگ در مورد چیزهای دوست داشتنی من است. من آرش شهیاد دانش آموز مقطع ابتدایی هستم. راستش خودم شمالیم و چند سالیه با خانواده ام در شهربندرعباس زندگی می کنیم . البته قبلا جزیره ابوموسی بودم . دلم می خواست که دوستان زیادتری داشته باشم واسه همین این وبلاگ رو درست کردم. من عاشق چیزهای خنده دار مثل جک و کاریکاتور وتصاویر طنزو. اگه خواستید باهام دوست بشید برام نظر بزارید خیلی خوشحال میشم. لطفا این وبلاگ را به دوستان خود معرفی کنید. کوچیک همه ی شما نویسنده ی وبلاگ آرش شهیاد.

کاش نجابتم را بهانه ی رفتنت نمیکردی. تا با دیدن هر هرزه ای بگویم اگر من هم. مثل این بودم نمیییییییییییییییرفت! دوشنبه پانزدهم مهر 1392. خداااااياااا گفت تا آخر ميماند تو كمكش كن سر حرفش وايسه . باز هم که رفتی و تنهایی من سر به فلک کشیده است. باز هم که نیستی و اشکهایم سیل مانند مرا به زیر کشیده است. باز هم که سوختی و باز برای شمع شدن پشیمان شده ام. باز هم که یادت امانم را بریده است. باز هم که غصه دارم در قلب تاریکم از نبود تو.

باز بوی عطر خوش یار آمد. دلم به دیدنش چه بی قرار آمد. با گوش جان بشنو صدای هزار می آید. بی روحی پاییز در این سوز فصل سرد. زمستان رفت و دوباره بهار می آید. باغبان مژده فصلی نو ده. این گل زیبا به گلزار می آید. بی تاب و بی رمق در نبودنش. صبر کن انگار وقت قرار می آید. در کنار من پر از نا محرم است. در فراغ تو هوا آشفته شد. بنگر که باران بی شمار می آید. ای عزیزم خستگی ها را ببین.

تیرگی ها را در لابلای کوچه های شب جا بگذار. تنها از دل شب عبور کن. نسیم صبح به استقبال آمده تا دستانت را نوازش کند. نوشته شده در تاريخ سه شنبه 12 دی1391 توسط صدیقه عباسی. شراره ای زاوج می رسد. تمام آسمان من پر از شهاب می شود. به راه پر ستاره میکشانیم. فراتر از ستاره می نشانیم. نوشته شده در تاريخ شنبه 18 آذر1391 توسط صدیقه عباسی. احساس تو به من سیلی زد.