Planowałam wraz z pożegnaniem się z Wrotami do Nieba, pożegnać się z blogosferą, może nawet z opowiadaniami. Po paru latach, oraz za sprawą pewnego chochlika. Nie wiem, nie mnie to oceniać. Jak się rozwinie? Hue hue hue, mam nadzieję. Niegdysiejsza Pirusza, dzisiejsza Mefatiel.

Czarne szpilki postukiwały o beton starego portu Gotham. Kobieta miała wrażenie, że ten odgłos sprawi, że zaraz ktoś ją zaatakuje, jakkolwiek absurdalnie by to brzmiało. A jednak chyba właśnie jego postać przyciągała tu hordy czarnych charakterów. Może chcieli się sprawdzić, a może po prostu byli głupi? Nosiła dziwny makijaż, więc nie była lubiana przez sąsiadkę. Co z tego, że w Gotham cały czas ktoś wyglądał absurda.

Klara wystrzeliwała kolejne strzały wprost w środek odległej o kilkanaście metrów tarczy. Nadal była wściekła na Vlada, ale w inny sposób niż za wcześniej razem. Gdy zdecydował o swoim wyjeździe, czuła na przemian smutek, wściekłość i zagubienie. Teraz była w niej tylko złość w czystej postaci. Potrzebowała kogoś, kto będzie jej bardziej wierny niż Dracula. Do wczoraj był to Król. 8211; Nie powiesz mi co się stało, prawda? Czy ty mnie właśnie obraziłeś? .