Najlepsze piszę wiersze zawsze, gdy samotny jestem. Wsiadam wtedy w tramwaj z butelką wytrawnego wina. I jeżdżę nim od pętli do pętli, od korka do dna. Widok z okna zamienia się wtedy w obrazy Klimta. A ja siedzę i oglądam je, jakby to była kraina. Gdzie największy deszcz jest jak podkulony pies,. Co za nic ma ból, bo w żyłach płynie mu nafta. Na niebie rosną piegi rozrzucone ręką Boga,. Marzenia są gorące, jak słońce zimą zawsze w Polsce,. Co Pan, Panie! Abdullah kiwa glowa z.

Bo ile można na nią czekać? Rozumiem, że w marcu jak w garncu. a tu zaraz kwiecień plecień. ale niechże już nic nie przeplata! Niech przyjedzie wiosna. sentymentalnie powiem - niech wszystko zakwitnie! A szczególnie ludzie. wreszcie bez ciężkich płaszczy i kurtek, czap, rękawic i szali. Czas zostawić zimowe historie za sobą, przewietrzyć i posprzątać. Ale bardzo serdecznie Państwa zawsze będzie gościć.