900;Οπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου. Στους κήπους με τα γεράνια και τα γιασεμιά ,. Πάνω στα φούξια άνθια μιας βουκαμβίλιας. Και το χώμα το πυρακτωμένο. Στις άδενδρες βουνοκορφές κει που μοσχοβολά. Βασιλικό , ρίγανη , και θυμάρι. Εκεί που οι γλάροι παιχνιδίζουν με τα κύματα.

Στους νέους, μικρότερους μου ήρωες. Καθώς μεγάλωνα μα όσο ακόμα ήμουν μικρή, αυτό που με χαρακτήριζε περισσότερο ήταν η υπομονή. Μέσα σε όλα εκείνα που υπήρχαν στο παιδικό μυαλό μου, σε θέση περιωπής στεκόταν με καμάρι η άποψη μου για τους μεγάλους. Τους θαύμαζα! Είσαι μικρή ακόμα, δεν ξέρεις. Είσαι μικρή ακόμα, δεν μπορείς.

Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα. Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής. Τρίτη, 15 Νοεμβρίου 2016. Δευτέρα, 14 Νοεμβρίου 2016. Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2016. Σάββατο, 12 Νοεμβρίου 2016. Τετάρτη, 7 Οκτωβρίου 2015. Τετάρτη, 30 Σεπτεμβρίου 2015. Σάββατο, 9 Μαΐου 2015. Κυριακή, 24 Νοεμβρίου 2013. Έχει το δικό του μυστικό ρυθμό. Η ευλύγιστη κίνηση των δαχτύλων,. Τετάρτη, 18 Μαΐου 2011.

The Deep Conspiracy, Athens, Greece. Τρίτη, 5 Ιουνίου 2012. Σε μετάφραση Τάκη Βαρβιτσιώτη στο. Τάφοι γεμάτοι κόκκαλα δίχως ήχο,. Η καρδιά διασχίζοντας μιά σήραγγα. Σκοτεινή, σκοτεινή, σκοτεινή,. Που στα ενδότερά της πεθαίνουμε, όπως σε ναυάγιο,. Σα να καταποντιζόμασταν μες την καρδιά,. Υπάρχει ο θάνατος μέσα στα κόκκαλα,.

Χρονολόγιο Ψυχής - ποιήματα -. Το πιθανότερο είναι πως δεν θα με ρωτήσει κανείς. Τι την έκαμα την ψυχή μου.

Για να πούμε πως ζήσαμε. Έλα να ξεριζώσουμε τα πόδια μας. Δεν είμαστε δέντρα, είμαστε πουλιά. Ξυπόλητοι χορεύουμε πάνω στο χώμα. Μυριάδες οι νεκροί μάς αφουγκράζονται. Μαζί με τις μορφές των θρύλων. Κρυβόμαστε στα σύννεφα της σκόνης. Χτυπάμε τα πόδια μας στη γη. Κι οι πεθαμένοι ανταπαντούν με χτύπους. Πώς αλλιώς θα χτίσουμε τα σπίτια μας;.

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Ίσως αντικρίσεις κάποιον που δεν γνώρισες ποτέ. Σάββατο, 15 Αυγούστου 2015. Να σου υποβάλει τον σεβασμό. Μια παραλία που να με ανέχεται. Να είναι πύλη και πέρασμα. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Η Θλίψη των χαρακωμάτων ζωής απλώνεται πάνω από τις πόλεις με μια αγριότητα που φοβίζει τα κατοικίδια ζώα. Τα μηνύματα των χαμένων ευκαιριών κείτονται σε σήψη στα πατώματα των πολυκατοικιών. Οι ψυχικές αρρώστιες δεν βρίσκουν την δικαίωσή τους. Αγωνίες φωλιασμένες κάτω από το στήθος των παρατημένων αναπνοών, δίπλα από τους σκουπιδοτενεκέδες αχρηστευμένων αγαθών. Αγαθών που ακολούθησαν το σώμα μέχρι αυτή την θέση, ανακούρκουδα μπροστά στο καθρέφτη. Παραμιλά μπροστά στο κουρασμένο εί.