Kto by powiedział, że to już prawie koniec lipca? Nie wam jak wam, ale mnie bardzo szybko to przeminęło. Może dlatego, że mam bardzo zajęte wakacje, co niestety równa się z brakiem czasu na pisanie. Jednak na razie nie kończę, bo gdy tylko o tym gdzieś wspomnę, zostaję zasypywana miłymi komentarzami. I co ja mam z Wami zrobić? Pracuję, pracuję i jeszcze raz pracuję. Jednak znalazłam chwilę czasu i stałam się świeżo upieczonym kierowcą! Jestem z siebie dumna pod tym względem.

Wybaczcie mi, ale nie potrafię się jakoś skupić na pisaniu Dagmary. Po pielgrzymce dużo się we mnie zmieniło i nie umiem się zmotywować. Opowiem Wam dalsze losy Dagmary, ale nie obiecuję, że kiedyś je spisze, daję tylko nikłą nadzieję, że tak będzie. Jej brat - Rafael, oczywiście dostał się do wymarzonego liceum po interwencji Bartry.

Próbowałam zapanować nad kolacją, ale jakoś mi nie szło. Mój boski chłopak zaprosił swoich i moich rodziców na jedzenie, a teraz leżał na kanapie z Blanco na brzuchu i oglądał jakiś film! Najlepsze jest to, że osobiście zawiózł moją mamę do fryzjera, żeby wyglądała bosko, a tato nie wrócił jeszcze z pracy. Ale w domyśle było, że mi pomożesz! .

Olejmy wszystko, liczy się tylko to co teraz. Czwartek, 18 sierpnia 2016. Nie jestem pewna czy jeszcze tutaj ktoś zagląda, jednak czuję, że powinnam wytłumaczyć moją nieobecność. Jeżeli jeszcze ktoś tu zagląda, to proszę, żebyście trzymali za mnie kciuki. Z całego serca chciałabym wrócić, do pisania moich opowiadań. Szablon wykonała Olivia Winslow z bloga Jedź albo giń.

Kochanie, gdzie Ty jesteś? Prosze Cię, nie chowaj się przed tatusiem- usłyszała, po przekroczeniu progu domu. Oparła się o framugę i z uśmiechem obserwowała, jak jej mąż usiłuje zmusić dwulatkę, by w końcu mu się pokazała. Dziewczynka, z wielkim uśmiechem schowała się za kanapą i nie miała najmniejszego zamiaru zza niej wyjść. Witaj, Skarbie- brunetka podeszła do męża i położyła mu dłoń na ramieniu, na co on odpowiedział jej bezradnym i nieco przerażonym spojrzeniem.