Ariadne podaje nić, przed nami korytarze, wstęgi ścieżek, niepoliczone wejścia, albo wyjścia. Eurydike, tylko kilka kroków. Ptaki są płoche, uważnie więc stawiaj. Stopę w obrotach wymiarów, niech ostro. Cięte uskoki, twój posąg, nakładają się. Na siebie, trwaj tylko przez tę chwilę. Tam dalej są łąki i rozłogi, kwiat chce. Dotknąć pustki w tafli wody, dostrzec. Chce ślad, wiatr odczepia pajęczynę. Od kolumn, nikną spękania, a westchnienie. Idzie za tobą w mrocznych korytarzach.

I słyszę szum, narastający szum. I słyszę szum, narastający szum. Jakby otwierał się blok kamienny. Naprzeciw, gruz upada pod stopy. To eteryczna postać powraca do kraju. Dawno zapomniana, i właśnie tak. Jak wydobywa się rzeźbę z kamienia. I słyszę stłumiony zgrzyt tu obok. Jakby ostatni poślizg dłuta, porażający. Blask, czuję zapach smugi ognistej. W geście korekty, rozpostarcia wymiaru. Lecą więc za eteryczną postacią obrazy. Przeszłość, rzeczy i sprawy, które. Przyjdą upomnieć się o przelaną.

Jeźdźcy rozległej burzy, nasze wspomnienia otaczają. Niewyraźne sylwetki, swąd podpalonych skrzydeł. Gdy spojrzymy w górę, gęsty jest wir ponad naszymi. Głowami, w tej studni, otwartej tam wysoko. W stronę pękających z łoskotem chmur, to chyba. Czarny kamień porysowany srebrnym rylcem. Tam wysoko, drży wobec szybkiego błysku dłuta. Kiedy więc pytasz, jakie imię ma przeszłość. Zacumowana na strychu domu, który zniszczyli. Ludzie, kiedy pytasz, jaką muzykę wydobył.

Wypada więc się gubić w urojeniach psychopaty scenarzysty, tak żyć, funkcjonować, jak autor chce? Conrad Salagan as Konrad Salagan.

Symposion trwa poza czasem - tam, gdzie Kronos spętany. Gdzieś w antycznych Atenach, blisko morza - cz. Czuję zapach morza, a nie zatęchły smród ryb. Otwarta przestrzeń i wiatr, który nigdy nie zamiera - Socratesie. Czy morze daje wolność? Np wyprawa w nieznane - czy taka wyprawa jest doświadczaniem wolności? Och, drogi Arthmosie, Arthmosie. O czym ty znowu roisz? Po co ci morze? Na co przyda się wolność osobie, która gubi się w dekoracjach? Czyli popełniam błąd chcąc wolności, marząc o wolności? .

Właściwe zapisanie słowa i sztuka wymowy, subtelna muzyka słowa - są naszą węgielnicą, a reszta ginie w mroku nie mając przecież imienia. W tym momencie wyobraźmy sobie powtarzający się, pulsujący; z symetryczną amplitudą drgań; dźwięk gongu lub dzwonu. Poszukiwanie właściwego opisu, powiedzmy, reguły asymetrycznego świata, np. struktury na poziomie elementarnym, w mojej opinii, jest decydujące dla wła.