Jakiego wstępu? Nie wiem co by Wam tutaj napisać. Nie wiem, co mnie wzięło na układ zamknięty. Mam nadzieję, że nie za ciemny i że się spodoba.

Czwartek, 8 maja 2014. Bardzo długo się do tego zbierałam. Naprawdę, i muszę przeprosić wszystkich z Was, którzy oczekiwali, że wrócę. Przepraszam, ale to koniec tej historii. W pewnym momencie zgubiłam się i nie wiedziałam już co robić. Nie potrafię pisać tego dalej. Idź tam, gdzie prowadzi Cię serce, inaczej utracisz wszystko. Nie powinnam mówić bo w końcu dać spojler do własnego ff? Fuck logic, fuck normality.

Ten, który walczy z potworami powinien zadbać, by sam nie stał się potworem. Gdy długo spoglądamy w otchłań, otchłań spogląda również w nas.

Dzisiaj przychodzę z pierwszym na tym blogu fanfikiem. Ogólnie bardzo rzadko piszę fanfiki, a jeszcze rzadziej dobre fanfiki, więc jetem mocno niepewna tego, co tu dodaję. Jak zwykle dziękuję pięknie Lizzie za najlepszą korektę świata i Misie, za wsparcie stulecia. Jesteście najbardziej kochanymi Pysiakami po tej stronie Mocy i bez was nic by się nie udało 3.

Następnego dnia rano rozmawiałam z dziewczynami, wyjaśniłam im sytuację. Tym razem nie zrozumiały, opuszczałam je dla zemsty. Wymusiły tylko obietnicę, że będę ja odwiedzać, dosyć często. Alina nie chciała dopuścić do siebie prawdy. Siedzieliśmy w salonie, trzymałam na kolanach karton z rzeczami Lifdeta, miałam do zrobienia jeszcze tą jedną rzecz. Powiedz chociaż, że kiedyś wrócisz - prosiła młoda. Witajcie - zaczęłam uśmiechając się smutno.