منم انسان با فكرو فضيلت. كه دائم ميگريزم از رذيلت. تو چون با من شدي با فضل باشيم. گريزان از ديار رذل باشيم. من و تو با دگر ما ئيم دانا. قوي باشيم و دا نا و توا نا. هر آنچه مر تو را باشد كراهت. بسوزاند مرا از خواب راحت. هر آن نعمت تو را اندر وجود است. اگر بر من رسدعين سجوداست. كنون ما و تو او خير خواهيم. چرا اين سان زيكديگر جدائيم. اگر گبر و مسلمان و يهو دي. همه گوئيم بدي رانيست سودي. بدينسان ما همه باشيم انسان. نپردازيم به جنگ دين واديان. بيا موج شرف را پاسداريم.

یک دست آورد از طبیعت طالقان. یک روز بهاری با هوای لطیف وآسمان آبی در. مزرعه ای فرودآمدم که نسیمی وزیدن گرفت و. لاله هارقصیدن هدهدبرطبل درخت كوبيد و بلبل. نغمه سرا قاصدك به پرواز در آمد ومن به خروش. بلبل به شاخسار وچكاوك به شاخه اي. اين نغمه ميسرايدوآن يك ترانه اي. برطرف سبزه زار چمن لاله را نگر. هدهد درخت كوبدو او كرد ناله اي. صدها هزار قاصدكش سر بر آورد. خاليست جاي باده و رقص وپياله اي. مطرب كجاست تا بنوازد نقاره را. با ضرب و دف پيا ده كند هر سواره اي. ناگه نسيم گفت نبايد تو را حزن.