A world of uncomfortable romance.

بر آنان که واقف اند بر نادانی خویش. و بر اینان که غافل اند از نادانی خویش میگریم. و فردا شاید بر خویش . می خواستم که شعله شوم سر کشی کنم. مرغی شدم به کنج قفس خسته و اسیر. وحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش. در دامن سکوت به تلخی گریستم. نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها. دیدم که لایق عشق تو نیستم . هر شعر باکره ای را سروده ام.

از گریبان افق با روی خونین سر زدی. یا که شستی چهره از خون خدا ای ماه خون. بازشو از ره که ترسم باز با دیدار تو. تازه گردد داغ ختم الانبیا ای ماه خون. بازشو از ره که می بینم کنار علقمه. دست سقا می شود از تن جدا ای ماه خون. باز شو از ره که می بینم ز شمشیر جفا. می شود فرق علی اکبر دو تا ای ماه خون. بازشو از ره که در دامان تو ماه حسن. می زند در حجلة خون دست و پا ای ماه خون. باز شو از ره که می بینم در این ماه عزا.