Że też kuźwa nie wzięłam bluzy! Tak się zastanawialiśmy ze znajomymi ile wytrzymasz siedząc tutaj i co chwila zabijając komary. Ciekawe ,bo siedzisz już tak ponad 10 minut i jeszcze nie ocipiałaś. - czarnowłosy uśmiechnął się do mnie. Może dlatego ,że jestem skazana na siedzenie tutaj. - burknęłam odwracając wzrok od chłopaka. Idziesz? Zapytał wskazując na swoich przyjaciół siedzących na krawężniku. Z czego się śmiejesz? Nieważne.

ROZDZIAŁ XI - Occulta praeterita. No dobrze, ale do Halloween już się wyrobię! Cóż, trochę po zakładanym terminie, ale nie ma co narzekać, bo tekstu jest na całe 8 stron! Kiedy następny rozdział powiedzieć nie mogę, bo teraz jest głupi czas w roku dla studenta. Ciary mnie przechodzą i tyle. Kimi no kyoku ni michibika re ryū o oikakete ita hazu. W pewnym momencie gęstwina motłochu zelżała, a oni stanęli pod bramą, sięgając.

Cześć, tym razem tu Marta. Kala dodała już swój prolog, więc pomyślałam, że najwyższy czas żebym też do zrobiła. W takim razie zapraszam do czytania. Zastępy czarnych postaci snuły się jak cienie, przemierzające kamienną ścieżkę. Nadal szły niezachwiane i z każdą chwilą to nowe zakapturzone postacie wstępowały do orszaku. Podeszły do niej by chwilę później za pomocą lin u.

Nowy kapitan, jego córka, Nova Espada. Niedziela, 24 kwietnia 2016. Kiedy wreszcie Kapitan da nam odetchnąć? Od rana nic tylko ćwiczymy dolne i górne uderzenia! Nie trzeba było plotkować i żartować z niego, idioci. Nawet mnie zrobiło się jego żal, o dziwo! Jak tam romansowanie z cycatym niedźwiedziem? W jakiej sprawie przyszłaś, Kuroi? Zgredzie.