کتاب سرنوشت برای هر کسی چیزی نوشت. نوبت به ما که رسید قلم افتاد. زمانی شعر می گفتم برای غربت باران. خدایا دلم پرواز از زمین را میخواهد. کدام سویش را نمیدانم اما همین که از زمین و آدم هایش دور شوم برایم کافیست! حکایت رفاقت من وتو. که این طعم رادوست دارم یانه.

این وبلاگو تقدیم می کنم به بهترین عشق زندگیم. مدام در آغوش من است! یعنی تو یعنی من. یعنی بفهمی آدما کلا اینن. یک سری رو ترجیح میدم خب نبینم. ولی یک سری مثل تو خوردنی اند. این عاشقانه های حسودی من. نه جای من پر میشود و نه از عمق شادیهایت کمتر. خیالت برای همیشﮧ راحت! .

یک اتاق مرتب نشانه ای از کامپوتر خراب. براي مشاهده به ادامه مطلب برويد. یکشنبه دهم آذر 1392 .